Het begon met nierstenen...


Een jonge vrouw uit Gelderland had al een poos last van nierstenen. Erg pijnlijk. Daarom moest ze naar het ziekenhuis. Daar werden ze weggehaald. Maar na een poos kreeg ze opnieuw klachten. De dokter onderzocht haar. Hij kon niets vinden. Er volgde nog een onderzoek. Pas zes maanden later wist hij wat er aan de hand was: “Mevrouw, u bent zwanger.”
De vrouw schrok enorm. “Zwanger?” Ze kon haar oren niet geloven. ”Zwanger? Waarvan??”
Dat kòn niet. Er was geen enkele man, die het met haar had gedaan...
Dat wist ze zeker.
Drie maanden later kreeg ze een gezonde baby. Met een donkere huidskleur.
Kende zij een man met een donkere huidskleur?...

zwanger?
Mensen die in de buurt woonden van de vrouw, vonden het allemaal een beetje vreemd. Ze geloofden dat ze een smoesje had bedacht. Je wordt toch niet zomaar zwanger?...

Volgens de vrouw was ze verkracht. Maar ja, dat merk je toch?
Nee, niet altijd. Want als je onder narcose bent, in het ziekenhuis, merk je niets....
Daar, in dat ziekenhuis, werkte een donkere man, die haar verpleegd had. Zou hij?... Toen ze onder narcose was?...

Met de hulp van de politie werd de man
opgespoord. Maar hij zei, dat hij er niets mee te maken had. “Allemaal leugens!”

Korte tijd later vertrok hij naar Nieuw-Zeeland...
Maar de vrouw liet het er niet bij zitten.
Ze deed alles om aan te tonen dat hij haar
verkracht had. Pas acht jaar later kwam de zaak voor de rechter.
Toen kreeg de vrouw eindelijk gelijk. Uit een medisch onderzoek bleek dat de verpleger de enige echte vader was.

Na de geboorte van het kind heeft de vrouw veel ellende meegemaakt. Niemand geloofde haar verhaal. In de buurt waar ze woonde werden er nare grappen over gemaakt. Sommige mensen wilden niet meer met haar omgaan. Het hele gedoe kostte haar zelfs haar baan.

De verpleger is al vaker in opspraak geweest. Hij viel patiënten lastig. Daar waren klachten over. Maar de leiding van het ziekenhuis trok zich daar nooit iets van aan...